Een wat bizarre spiegelfoto als start van een bizarre dag in een bizarre stad. Badkamer van een zeer de eenvoudige B&B (Casa particular) op het 7de verdiep. Fijne arme mensen, zeer hartelijk maar niet tevreden met Cuba
Ontbijtplaats, achter slot en grendel. Donkere straten waar het toch veilig is. Als Cite-jongen ben ik al wat gewoon.
Ergens binnenin 7 hoog mijn kamertje op een appartementje. De uitbaatster is dolgelukkig met de 35 CUC (27 euro) waar ze een maand voor moeten werken.
Op zijn kop maar zo herkenbaar. Als je een foto maakt gaan ze allemaal in de houding staan. Een fiets met kaart en alles erop en eran is hier een klein onbetaalbaar wonder. Vlak voor de ontbijtplaats met veel eten en een ruime picknick.
De fameuze Malecon (strandboulevard) waar verliefde paartjes wat rondhangen aan de zee. Vervallen gebouwen, weinig maar zeer vervuilend verkeer, behalve dan deze moderne auto.
Idem dito. Oude glorie uit vervlogen tijden.
Havanna is door de talloze oorlogen en veroveringen omringd door vele forten. Er waren eerst Indianen, dan Spanjaarden, Engelsen, dictators met Amerikaanse steun en dan 50 jaar Castro-revolutie.
Old American cars, al 50 jaar op alle mogelijke manieren in stand gehouden.
Als je achter fietst krijg je wel soms een walm roet in je gezicht.
Een Cubaanse markt waar je met peso's kan betalen. Zeer goedkoop maar er is bijna niets.
Typisch balkon van Havanna, alles speelt zich hier buiten af.
Wat is dit? Een apotheek! De ramen zijn blijkbaar met tape beschermd. Geen uithangbord laat staan een flikkerende neon. Als ik mijn fiets tegen een gevel plaats zijn de mensen bijna in paniek voor een mogelijke diefstal.
Niet veel te vinden, wat pijnstillers, antibiotica. Ik mocht zonder problemen een foto maken. De 2 dames hebben een diploma van apotheker.
Een kerkraam, mu een soort museum.
Typische gemotoriseerde taxi uit Havanna. Auto's zijn onbetaalbaar.
Treinverkeer heeft zijn glorie verloren, oude industrie ten zuiden van Havanna.
Repareren, reparen, repareren... Al 50j lang. De onzinnige Amerikaanse boycot houdt dit prachtig trots volk onder de knoet. Europa zou hier een grote rol in kunnen spelen.
Een eigenaardige boom met "tak-wortels".
Na lang zoeken deze geweldige boodschap vood 2.8 CUC (2.2 euro). Hier moet een Cubaan 3 dagen voor werken. Je neemt dus best je eigen WC-papier mee in het binnenland.
Muziek is de Cubaanse ziel. Nu een foto maar ik heb mooi video-opnames die je hier onmogelijk kan uploaden. Thuiswerk dus. Jullie horen-zien er nog van !
Om een simpele tunnel te nemen moet je als fietser en motard een speciale bus nemen voor 1 Cubaanse Peso (3 eurocent). Niet echt een goed systeem want veel tijdverlies met het nodige avontuur.
Een stadion (Olympische spelen?) met Che in de hoofdrol.
Sterven voor je vaderland !
Schooluniformen zie je overal.
Prachtige strandem onderweg enkel voor harde valuta.
Toch zie je Cuba overal: een kapotte brug waar ik gelukkig met de fiets wel door kan.
Olieontginning langs de kust met de typische jaknikkers.
Dochter van een uitbaatster van een Casa Prticular (B&B).
In de rij met hun libretta (zegelstjesboekje zoals tijdens de 2de wereldoorlog) voor zeer dagelijkse goederen: rijst, melk...
