Enfin toch een degelijke betrouwbare Cubaanse internetverbinding. Traag maar het lukt. Hoewel, net bij het uploaden valt hier de stroom uit. Opnieuw beginnen!
Vertrek bij het ochtendgloren in Sancti Spiritus (ditmaal juist geschreven). Heerlijke ochtendtemperaturen en nog geen wind. Dit komt na een uurtje en altijd van de 'verkeerde' kant. Een oud hotel met hoge plafonds, een interne open ruimte (ontbijt) en slechts 15 kamers.
Nog in de stad, een kleuterschooltje, zoals bij ons maar dan buiten. Klappen in de handjes... Mij valt steeds het werkelijk multiculturele op in Cuba, alle kleuren door elkaar en het valt hun blijkbaar bijna niet meer op. De autochtonen zijn hier de indianen die er praktisch niet meer zijn.
Een Cubaanse Finse piste ! Op blote voeten op het asfalt. Je moet het maar doen. Onze voeten en benen zouden nogal kreunen.
Che is hier nog steeds immens populair, meer dan Fidel en Raoul. Maar ja, over de doden niets dan goeds zeker als ze als een martelaar in de revolutie gestorven zijn.
Dankzij de tip van mijn zoon Wouter heb ik nu tot in de namiddag fris water, vrij licht en er kan 1L water in. Ik drink dus hier toch geen kraantjeswater, de eerste maal op al mijn reizen.
Dit had nu eens onze financiele crisis kunnen voorkomen. ' Je mag net meer uitgeven dan je hebt'. De kredietcrisis was er dan niet geweest.
Onderweg voor een knepke (15 cent) een ananas volledig eetklaar gesneden. Dit smaakte echt goed ! Je kan langs de grote wegen in Cuba bijna gratis eten en drinken als je tenminste deviezen (euro's, dollars) hebt.
Die kan je dan omruilen in CUC en gewone peso's waar je alledaagse dingen mee koopt zoals deze ananas.
En ook drinken, fris gekoelde drank, vermoedelijk wel met kraantjeswater, dus toch ! Ik heb er niets van gemerkt.
Deze tocht heeft mij alles geleerd over fietsspaken ! Vermoedelijk ben ik ergens in een gat van de weg gereden met al mijn gewicht en is in mijn achterwiel nadien de ene spaak na de andere geknapt. Ik hoor het geluid nog. Eerst wist ik niet wat het was tot mijn wiel begon te waggelen. Een dorpje met een fietsenmaker, heel lieve mensen ! De man monteerde mij 4 nieuwe spaken. Hij had wel niet de juiste maten maar heeft zijn plan getrokken. En weer op weg !
Dit soort houten huisjes met strooien dak vind je toch nog overal op het Cubaanse platteland.
Moron, een Casa Particular, ontbijt. De man had illegaal internet op een eigen laptop maar dit was nu eens echt een 'world wide waiting' internet ! Veel geld voor weinig effect. Voor de rest een zeer vriendelijke familie.
Precies aan zee: verhuur van gocarts. Neen dus, samen met paardenkarren een zeer populair goedkoop transportmiddel. Hier dus een soort busstation van karretjes.
Spaken, deel 2. Nog eens 2 geknapt. Deze man heeft zelf een spaak mogen maken wegens onbekende maat. De kippen lipen in de buurt, een varken lag knorrend te kijken.
Toch is er nadien nog 1 gebroken. Een derde fietsenmaker (de beste) heeft dan maar 5 nieuwe spaken vakkundig nagemaakt, werkelijk perfect ! Hij heeft de eerst gemonteerde verwijderd omdat ze fout geplaatst waren, niet gekruist. 3de keer goede keer ! Dit was in een dorpje Esmerelda genaamd.
Dit was nu eens echt de leegte. Om me heen enkel woesternij en wind, veel tegenwind. Gedurende 9.5 dagen ben ik 'teruggefloten'
Rijst wordt dus, zoals eerder gezegd, ook op het asfalt gedroogd. Als er al eens een wagen over rijdt, het zij zo. Deze mannen schuifelen er over heen waardoor het verplaatst en gedraaid wordt voor verdere droging.
En dan bij elkaar gekeerd en in zakken gedaan. Een eindeloze rij...
Mijn meest primitieve slaaplaats: een camping met overnachtingskamers. Geen lakens, geen kussen, bijna geen water (op vrqqg enkele uren), eigenlijk volledig onderkomen. 6 euro/nacht.
Morning has broken...
Natuurlijk vonden de Cubaanse jonge mannen het best tof een tijdje met mij mee te rijden: zonder versnellingen en remmen, te laag zadel en maar duwen ! Straffe mannen.
Een eindeloos lange weg met tegenwind, ongeveer 45 km zonder enige voorzieningen.
En zo ziet dit er op de kaart uit: een rode streep zonder bolletjes (dorpjes).
Neovidas, overdag. Getrokken vanuit het hotel. Vrij bouwvallig, veel leegstaande woningen, weinig voorzieningen, een stad in stilstand.
's Avonds, donker, mannen spelen gezellig spelletjes.
Zo zien de straten eruit, lijkt gevaarlijk maar toch loopt iedereen hier rustig op straat, staan de deuren van de huizen wagewijd open, praten, lachen... Geen drugs, veilig.
Ziet er niet goed uit en toch. Hier heb ik dus ergens in een vervallen verborgen pand wat geinternet. Als stond er om snel verhuisd te worden. Illegaal en zeer strafbaar. Ik heb er mij even aan gewaagd voor het bericht van gisteren.
Fototje vlak voor het vetrek, oldtimer voor de deur. 12 euro per nacht met ontbijt.
Dit is dus een veel voorkomend beroep: bermen maaien. Geen machines want de mannen zijn te goedkoop: 320 peso's per maand of 11 euro. Jaren lang, dagen en dagen maaien met dezelfde zwenekende beweging.
Deze man doet dit dus al jaren en jaren, dag in dag uit, in regen en wind, in de hevige zon. Havenloze kleding, versleten handschoenen, getekende huid. Ik had een kort gesprekje met hem. Hij moest elke dag 1.5 km berm maaien van een paar meter breed.
Regen, regen en hevige zijwind. Mij broek, kousen en schoenen zijknat. Even een stalletje aandoen, 4x koffie en 4 broodjes om mee te nemen.
Een bijzonder gesprek met deze man over Cuba, zijn leven en zijn spritueel Christelijk geloof. Video kan je zien als ik thuis eigen internet gebruik. Heel vriendelijke mensen, in het teken van God. Hij beweerde bij het weggaan dat hij een voorteken had gehad dat 'un hermano' een broeder uit een vreemd land bij hem zou komen voor een interview.
Dit kerkje hebben ze met eigen middelen betaald en gebouwd. Cubaanse bouwmiddelen zijn zeer duur.
Hun huisje naast het 'kerkje' links.
Visvangst in een kreek op zijn Cubaans.Je moet hier een vergunning voor hebben.
Jongens onderweg in een bushokje.
Elk dorp maakt voor de revolutie zijn eigen ding.
Een fiets op zijn Cubaans: geen remmen (daar dienen schoenzolen voor en afstand houden), geen versnellingen natuurlijk en een achterreflector van 2 CD's. Je moet er maar opkomen. In onze tuin hangen trouwens ook 2 CD's tegen een buitenglas om te voorkomen dat er vogels tegen vliegen.
Anekdote:
Cubaanse adminstratie is wel echt kafkajaans. Voor alles moeten ze bonnetjes hebben, liefst getekend. Als je een briefje van 50 CUC (43 euro) wisselt wordt alles genoteerd: paspoort, biljetnr, datum.... Je moet eens meemaken als een barman zijn kas afsluit voor de volgende: eindeloos ! Een kaartje met inlogcodes voor 1 u internet (6 CUC of 5 euro!): bonnetjes, ontvangstbewijsjes... Ik denk dat ze mijn naam 100de keren zullen genoteerd hebben voor hun archiefkasten. Aan de andere kant voorkomt dit misschien fraude?
