GezondheidszorgCuba is één van de armste landen ter wereld, maar scoort wel beter dan alle andere derdewereldlanden op gebied van kindersterfte; het sterftegetal ligt onder de 10 per 1000 pasgeborenen. Dit is beter dan in de meeste Amerikaanse steden!
Ook ziektes die bij ons nog steeds frequent voorkomen, zoals zware diarree, tetanus, mazelen en rode hond steken ginder steeds minder de kop op. Maar hoe komt het nu net dat in zo’n arm land de algemene gezondheid van de populatie zo positief is, terwijl wij, de Westerse landen, nog steeds met deze ziektes geconfronteerd worden?
Iedereen hier weet hoe duur een doktersrekening kan zijn, of inentingen voor een pasgeboren baby, of een operatie, of zelfs gewoon nog maar een opleiding tot arts. In Cuba is dit allemaal gratis, alleen voor medicamenten vraagt men een kleine bijdrage.
Ondanks een reeds 40 jaar durende blokkade door buurland en vijand Amerika, waardoor Cuba geen geneesmiddelen kan importeren, heeft het landje toch deze goede gezondheidszorg bereikt. Door de blokkade was Cuba gedwongen om zelf te voorzien in geneesmiddelen, en zo is men dus gaan werken met homeopathische en plantaardige middelen. Deze geneesmiddelen zijn spotgoedkoop ten opzichte van onze Westerse chemische producten. Cuba produceert nu zo’n 90 procent van alle geneesmiddelen zelf, en dit in hun eigen geneesmiddelenfabrieken. Een groot deel van deze zelf geproduceerde geneesmiddelen worden ook uitgevoerd.
Cuba is ook in het bezit van een hoog aantal artsen en verpleegkundigen, wat zeer zeldzaam is in derdewereldlanden (er is 1 arts voor 200 patiënten). Zoals ik al zei is een opleiding tot arts gratis en dit lokt niet alleen de eigen bewoners, maar ook studenten uit de andere landen in midden- en zuid- Amerika. De Latijns-Amerikaanse School voor Medische Studies in Havanna heeft 5.000 studenten uit 42 verschillende landen. De enige voorwaarde voor deze buitenlandse studenten is dat ze eerst enkele jaren op Cuba zelf moeten werken, alvorens terug te gaan naar eigen land. De afgestudeerde artsen gaan vaak ook in de andere derdewereldlanden op zoek naar werk, en dit vooral in Afrika.
Er is ook een speciaal ziekenhuis voor kinderen, wat dan ook weer mede bijdraagt tot het lage sterftecijfer bij kinderen.
Al deze vooruitgang is er gekomen na de machtsovername van Fidel Castro, in 1959. Voor deze gebeurtenis waren er grote tegenstellingen tussen arm en rijk, geen of amper te betalen medische zorg, een groot tekort aan artsen en een hoge kindersterfte.
Maar er moet toch ergens wel een addertje onder het gras steken…
In Cuba wordt er maar liefst 33 procent van de nationale begroting besteedt aan gezondheidszorg. Om even te verduidelijken dat dit zeer veel is; in gemiddeld Latijns-Amerika is dit 5,4 procent. Ook de lonen van de artsen zijn er laag, ze verdienen er zo’n 30 euro per maand. Hierdoor zijn ze genoodzaakt om een bijberoep te zoeken. Sommige artsen leiden er dus echt een dubbel leven; overdag arts in een ziekenhuis, en ’s avonds bijvoorbeeld taxichauffeur.
Er is ook een groot gebrek aan fatsoenlijke voorzieningen en materialen, waardoor een behandeling niet kan worden afgemaakt, en zelfs wordt stopgezet. Ook operaties worden als gevolg van dit gebrek voor onbepaalde duur uitgesteld
bron: www.scholieren.com
Op dit krukje wordt de grote levering generische geneesmiddelen verdeeld over de kasten.
In een groot hotel een "Farmacia international" speciaal voor de toeristen (Santiago de Cuba).
