Godsdienst
De meeste inwoners van Cuba zijn rooms-katholiek, hoewel de staat officieel atheïstisch is na de revolutie. Naast het Katholicisme wordt de Santería gepraktiseerd door met name de Afro-Cubaanse bevolking. Er zijn ook protestantse Cubanen te vinden, deze stroming werd vanaf de 18e eeuw ingevoerd uit de Verenigde Staten. Cuba kent ook kleine Joodse gemeenschappen en enkele Moslims en Baha'i.
Gezondheidszorg
Medische zorg wordt betaald door de staat. De levensverwachting ligt op 78 jaar. Volgens officiële cijfers besteedt de Cubaanse regering 11,2% van het jaarlijkse budget aan gezondheidszorg, zijn er 6 artsen per 1.000 inwoners, is de kindersterfte 4.7 op 1.000 geboorten en vinden bijna alle geboorten (99,7%) plaats in medische centra. Kinderen worden gevaccineerd tegen 13 ziekten. De fractie met HIV besmette personen is geringer dan 0,1%.
Criticasters en tegenstanders van het bewind plaatsen echter kanttekeningen bij deze cijfers. Zij menen dat de toestand van de gezondheidszorg niet zo rooskleurig is als de Cubaanse regering dat voorstelt en dat de kwaliteit van de medische voorzieningen over het algemeen laag is, of dat althans is geworden nadat het land in economische problemen kwam toen de Sovjet-Unie ophield te bestaan, mede omdat Cuba zijn beste dokters en materieel naar het buitenland stuurt om daar humanitaire hulp te verlenen. Verder wordt er melding gemaakt van het feit dat personen die met het regime meewerken betere gezondheidszorg krijgen dan personen die dat niet doen of die zich kritisch over de regering hebben uitgelaten.
Ruim 10.000 Cubaanse artsen werken buiten Cuba, onder andere in Venezuela, vaak in ruil voor geld of grondstoffen.
Onderwijs
Cuba kent geen privaat onderwijs, al het onderwijs wordt door de staat betaald. De Cubaanse regering besteedt 16,3% van het jaarlijkse budget aan onderwijs en volgens officiële cijfers kan 97% van de bevolking (11,2 miljoen) lezen en schrijven. Volgens de regering wordt door het hele land speciaal onderwijs voor kinderen met leerproblemen aangeboden op 429 scholen, 664 speciale klaslokalen, 28 gespecialiseerde en gemengde dagzorgcentra en 23 klaslokalen in ziekenhuizen.
Hoewel de meeste criticasters de kwantitatieve prestaties van het onderwijs en de succesvolle bestrijding van het analfabetisme wel erkennen, bekritiseren zij wel het Cubaanse onderwijs vanwege het feit dat het leerlingen niet aanspoort kritisch te denken, maar eerder indoctrineert met de officiële ideologie. Zo wordt van alle leerlingen een document bijgehouden waarin wordt vastgelegd of ze zich wel 'revolutionair' genoeg gedragen. Wanneer leerlingen zich 'contra-revolutionair' opstellen, kan dat hun latere carrière in gevaar brengen. Om toegang tot een universiteit te verkrijgen moeten ze een "bewijs van goede politieke en morele achtergrond" overleggen. "Bevriend zijn met iemand die het land wil verlaten" kan reden zijn de toegang te ontzeggen.
Andere maatschappelijke gegevens
44,7% van de beroepsbevolking is vrouw. Daarvan heeft 33,5 % een leidinggevende of organiserende functie. In het Cubaanse parlement is 36% vrouw, 16% van de Staatsraad, 18% van de ministers en 23% van de staatssecretarissen.
Elke werkende vrouw kan een jaar lang met zwangerschapsverlof.
85% van de Cubaanse gezinnen betaalt geen huur voor hun huis.
95% van het grondgebied heeft elektriciteit.
Economie
Cuba is jarenlang de grootste suikerproducent van de wereld geweest. Direct na de Tweede Wereldoorlog schommelde de productie van suiker tussen de 5 en 6 miljoen ton op jaarbasis. In de begin jaren vijftig was het aandeel van suiker in de totale exportwaarde meer dan 80%. De gehele economie stond in het teken van de rietsuiker; verspreid over het hele land waren talrijke suikerfabrieken en distilleerderijen te vinden. Fidel Castro lanceerde eind jaren 60 een plan om 10 miljoen ton suiker te produceren in 1970. Het doel werd niet bereikt, maar de oogst van 8 miljoen ton dat jaar was de hoogste ooit. Veel suiker werd verkocht aan de Sovjet-Unie en andere socialistische landen tegen gunstige prijzen die boven de wereldmarktprijs lagen. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 vervielen deze gunstige exportregelingen en sindsdien staat ook de productie van suiker onder neerwaartse druk.Sigaren, nikkel, s, suiker, rum en geneeskundigen zijn de bekendste exportproducten van Cuba. In 2008 werd er het meest uitgevoerd naar Canada, China en Venezuela. Nederland stond op de vierde plek van exportlanden.
Toerisme
Toerisme is uitermate belangrijk voor de economie en vormt de grootste bron van harde deviezen. De belangrijkste twee toeristische kernen zijn Varadero en Havana. Varadero is gebouwd op een 20 km lange landtong van slechts 0.5 à 2.3 km breed en is een van de grootste badplaatsen van het Caribisch gebied. Hier staan de meest luxueuze hotels van het land. Het gebied was tot februari 2008 afgesloten van de gewone Cubaan. De Cubanen die er werken hebben het veel beter dan de gewone Cubanen (onder andere door de fooien in harde deviezen).
Havana ligt niet zo ver van Varadero en er is georganiseerd transport van en naar Varadero. In de stad zijn er ook zeer goede hotels en de stad is goed afgestemd op het ontvangen van de toeristen. De andere belangrijke steden hebben ook wel accommodaties maar zijn veel minder goed afgestemd op het toerisme en het comfortniveau van de hotels ligt er stukken lager. Ook de keuken is er meer "Cubaans" geïnspireerd (kip met rijst en zwarte bonen is een typisch gerecht). Een rondreis maken is zeer eenvoudig door middel van busrondrit met gids. De organisatie van de busrondrit gebeurt door overheidsbedrijven. De uitleg van de gids moet dus altijd kritisch en met het nodige snuifje zout begrepen worden. Tevens is het heel goed mogelijk om een auto te huren en op eigen initiatief Cuba te verkennen.
Het is niet verplicht om met overheidsbedrijven rond te reizen en ook zijn niet alle restaurants en hotels meer in overheidshanden. In het hele land kan geslapen worden in 'casas particulares'. Dit zijn kamers in huizen van particulieren, die sinds enkele jaren officieel toestemming hebben om op deze wijze geld te verdienen. Het overnachten in 'casas particulares' kost ongeveer 25 tot 35 CUC per kamer per nacht. Daarnaast mogen particulieren kleine huiskamerrestaurants, paladares, hebben. Ook onder onafhankelijke toeristen en backpackers blijft Cuba daarom een populaire bestemming.
Onderwijs
Cuba kent geen privaat onderwijs, al het onderwijs wordt door de staat betaald. De Cubaanse regering besteedt 16,3% van het jaarlijkse budget aan onderwijs en volgens officiële cijfers kan 97% van de bevolking (11,2 miljoen) lezen en schrijven. Volgens de regering wordt door het hele land speciaal onderwijs voor kinderen met leerproblemen aangeboden op 429 scholen, 664 speciale klaslokalen, 28 gespecialiseerde en gemengde dagzorgcentra en 23 klaslokalen in ziekenhuizen.
Hoewel de meeste criticasters de kwantitatieve prestaties van het onderwijs en de succesvolle bestrijding van het analfabetisme wel erkennen, bekritiseren zij wel het Cubaanse onderwijs vanwege het feit dat het leerlingen niet aanspoort kritisch te denken, maar eerder indoctrineert met de officiële ideologie. Zo wordt van alle leerlingen een document bijgehouden waarin wordt vastgelegd of ze zich wel 'revolutionair' genoeg gedragen. Wanneer leerlingen zich 'contra-revolutionair' opstellen, kan dat hun latere carrière in gevaar brengen. Om toegang tot een universiteit te verkrijgen moeten ze een "bewijs van goede politieke en morele achtergrond" overleggen. "Bevriend zijn met iemand die het land wil verlaten" kan reden zijn de toegang te ontzeggen.
Andere maatschappelijke gegevens
44,7% van de beroepsbevolking is vrouw. Daarvan heeft 33,5 % een leidinggevende of organiserende functie. In het Cubaanse parlement is 36% vrouw, 16% van de Staatsraad, 18% van de ministers en 23% van de staatssecretarissen.
Elke werkende vrouw kan een jaar lang met zwangerschapsverlof.
85% van de Cubaanse gezinnen betaalt geen huur voor hun huis.
95% van het grondgebied heeft elektriciteit.
Economie
Cuba is jarenlang de grootste suikerproducent van de wereld geweest. Direct na de Tweede Wereldoorlog schommelde de productie van suiker tussen de 5 en 6 miljoen ton op jaarbasis. In de begin jaren vijftig was het aandeel van suiker in de totale exportwaarde meer dan 80%. De gehele economie stond in het teken van de rietsuiker; verspreid over het hele land waren talrijke suikerfabrieken en distilleerderijen te vinden. Fidel Castro lanceerde eind jaren 60 een plan om 10 miljoen ton suiker te produceren in 1970. Het doel werd niet bereikt, maar de oogst van 8 miljoen ton dat jaar was de hoogste ooit. Veel suiker werd verkocht aan de Sovjet-Unie en andere socialistische landen tegen gunstige prijzen die boven de wereldmarktprijs lagen. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 vervielen deze gunstige exportregelingen en sindsdien staat ook de productie van suiker onder neerwaartse druk.Sigaren, nikkel, s, suiker, rum en geneeskundigen zijn de bekendste exportproducten van Cuba. In 2008 werd er het meest uitgevoerd naar Canada, China en Venezuela. Nederland stond op de vierde plek van exportlanden.
Toerisme
Toerisme is uitermate belangrijk voor de economie en vormt de grootste bron van harde deviezen. De belangrijkste twee toeristische kernen zijn Varadero en Havana. Varadero is gebouwd op een 20 km lange landtong van slechts 0.5 à 2.3 km breed en is een van de grootste badplaatsen van het Caribisch gebied. Hier staan de meest luxueuze hotels van het land. Het gebied was tot februari 2008 afgesloten van de gewone Cubaan. De Cubanen die er werken hebben het veel beter dan de gewone Cubanen (onder andere door de fooien in harde deviezen).
Havana ligt niet zo ver van Varadero en er is georganiseerd transport van en naar Varadero. In de stad zijn er ook zeer goede hotels en de stad is goed afgestemd op het ontvangen van de toeristen. De andere belangrijke steden hebben ook wel accommodaties maar zijn veel minder goed afgestemd op het toerisme en het comfortniveau van de hotels ligt er stukken lager. Ook de keuken is er meer "Cubaans" geïnspireerd (kip met rijst en zwarte bonen is een typisch gerecht). Een rondreis maken is zeer eenvoudig door middel van busrondrit met gids. De organisatie van de busrondrit gebeurt door overheidsbedrijven. De uitleg van de gids moet dus altijd kritisch en met het nodige snuifje zout begrepen worden. Tevens is het heel goed mogelijk om een auto te huren en op eigen initiatief Cuba te verkennen.
Het is niet verplicht om met overheidsbedrijven rond te reizen en ook zijn niet alle restaurants en hotels meer in overheidshanden. In het hele land kan geslapen worden in 'casas particulares'. Dit zijn kamers in huizen van particulieren, die sinds enkele jaren officieel toestemming hebben om op deze wijze geld te verdienen. Het overnachten in 'casas particulares' kost ongeveer 25 tot 35 CUC per kamer per nacht. Daarnaast mogen particulieren kleine huiskamerrestaurants, paladares, hebben. Ook onder onafhankelijke toeristen en backpackers blijft Cuba daarom een populaire bestemming.
