bron: Wikipedia
Politiek
Cuba is in de praktijk een eenpartijstaat. De staatspartij is de Communistische Partij van Cuba, waarvan de rol in de grondwet is vastgelegd. Er bestaan enige kleine legale oppositiepartijen, die echter geen enkele macht bezitten. Verder bestaan er ook een aantal illegale oppositiepartijen. De eerste secretaris van de communistische partij is voorzitter van de staatsraad oftewel de president van Cuba en de raad van ministers, en daarmee het staatshoofd van het land. Fidel Castro werd staatshoofd van het land toen hij na de nieuwe grondwet van 1976 Osvaldo Dorticós Torrado verving. Bovendien was Castro sinds 1959, tot zijn aftreden in 2008 eerste minister van Cuba. De Nationale Assemblee van de Macht van het Volk is het uit 609 leden bestaande eenkamerparlement van het land. Leden dienen voor vijf jaar en worden door de bevolking gekozen. Parlementsleden worden door middel van een districtensysteem gekozen. In elk district is er één kandidaat, die doorgaans meer dan 90% van de stemmen behaalt.
Mensenrechten
De Cubaanse overheid wordt regelmatig bekritiseerd vanwege het schenden van de mensenrechten. Mensenrechtenorganisaties rapporteren willekeurige gevangenname, marteling, gewetensgevangenen en oneerlijke procesgang. Dissidenten worden door de overheid lastiggevallen. Hoewel de Cubaanse regering in 2001 een moratorium op de doodstraf heeft ingesteld, werd een uitzondering gemaakt voor schuldigen aan moord tijdens een gewapende kaping in 2003. En hoewel de Cubaanse grondwet vrijheid van meningsuiting kent, worden wetten ter bescherming van nationale veiligheid of het verbieden van 'vijandelijke propaganda' misbruikt om dissidenten achter de tralies te krijgen. Amnesty International en Human Rights Watch maken melding van gewetensgevangenen. De Cubaanse regering staat het Rode Kruis de toegang tot haar gevangenissen niet toe, en ook Amnesty International is niet welkom op Cuba.
Op de jaarlijkse ranglijst van persvrijheid van Verslaggevers Zonder Grenzen staat Cuba op de vier na laatste plaats; alleen Myanmar, Turkmenistan, Noord-Korea en Eritrea staan nog lager.
Vluchtelingen
De uittocht uit Cuba, die hoofdzakelijk is gebaseerd op ontevredenheid met de politieke gang van zaken op het eiland, heeft meer dan een halve eeuw geduurd. Meer dan een miljoen Cubanen van alle sociale klassen zijn naar de Verenigde Staten vertrokken. Anderen zijn naar Spanje, Canada, Mexico, Zweden en andere landen gegaan. Het is nog steeds standaard dat van de meeste vluchtelingen alle eigendommen door de Cubaanse overheid in beslag worden genomen.
De Cubanen die het eiland verlaten hebben zijn met name naar Miami, Florida gegaan. Economisch doen de Cubaanse Amerikanen met een jaarlijks gezinsinkomen van $37.700 het iets beter dan de rest van de Hispanics ($35.600), maar minder dan blanke niet-Hispanics ($48.074). Het is wel zo dat Cubaanse Amerikanen die in de Verenigde Staten zijn geboren het economisch een stuk beter doen ($50.000) dan de Cubanen die op Cuba zijn geboren ($33.800). Ook qua onderwijs doen de Cubaanse Amerikanen het beter dan de overige Hispanics, maar ook hier minder dan blanke niet-Hispanics. Tevens zien we hier ook dat die op Cuba zijn geboren het minder doen dan die in de Verenigde Staten zijn geboren.
De emigratie die direct na de Cubaanse Revolutie plaatsvond was met name die van de (m.n. blanke) boven- en middenklasse en leidde mede tot een demografische wijziging in geboortecijfers en etniciteit. In 1994 kwamen Cuba en de Verenigde Staten in de Clinton-Castro akkoorden overeen dat de emigratie naar de VS beperkt zou worden.Volgens deze overeenkomst verstrekt de VS een vast aantal (20.000 sinds 1994) visums aan Cubanen die willen emigreren. Op dit moment mag er niemand meer het land verlaten, er worden geen visums meer afgegeven om te emigreren. Cubaanse bootvluchtelingen die op zee worden opgepikt worden teruggestuurd. De Openbaar Aanklager mag van de Amerikaanse wet toestemming om te blijven geven aan vluchtelingen die minimaal een jaar in de VS verblijven.
Human Rights Watch heeft kritiek geuit op de Cubaanse restricties op emigratie en Cuba beschuldigd kinderen in "gijzeling" te houden om te voorkomen dat Cubanen in het buitenland overlopen. In de loop der tijd hebben duizenden Cubanen getracht om via de Straat Florida de Verenigde Staten te bereiken. Een groot aantal is dat gelukt, maar er zijn schattingen dat er tussen de 30.000 en 40.000 Cubanen overleden zijn tijdens een poging het eiland te ontvluchten. Tegenwoordig ontsnapt men liever via Mexico.
Internationale betrekkingen
De Verenigde Staten hebben sinds de jaren zestig een embargo tegen Cuba ingesteld, en de verhoudingen tussen Cuba en de Verenigde Staten zijn zeer slecht. Over het algemeen zijn betrekkingen tussen Cuba en andere westerse landen iets beter, hoewel deze nog steeds slecht zijn. De afgelopen 16 jaar is het embargo door de Verenigde Naties met een absolute meerderheid weggestemd. De Verenigde Staten houdt echter vast aan het ingestelde embargo. In het laatste decennium heeft Cuba de banden met Latijns-Amerikaanse landen, waaronder met Bolivia, Brazilië en vooral het Venezuela van Hugo Chávez, aangehaald.
Onder leiding van president Obama verlichtte de VS in april 2009 de sancties. Zo werden de sancties dat Cubaanse Amerikanen hun familie op Cuba op kunnen zoeken, en dat deze geld en cadeaus over kunnen maken naar familie op Cuba, verlicht.
