Een 'internationale' apotheek in een hotelcomplex. Veel was er niet te vinden. Ik denk dat mijn collega's nu wel een goed beeld hebben van het apotheekgebeuren in Cuba.
Een echte sigarenmaker die jaren in een fabriek werkte en nu in een
hotel handmatig allerlei soorten 'Havanna's' maakte ditmaal speciaal voor
Rene. Ik heb heel het proces op video vastgelegd (volgt).
Mijn fiets was door de inlandse tochten zo smerig geworden met klei tegen de wielen dat een sproeibeurt hoogst noodzakelijk werd. Om in zo'n hotelcomplex zo iets simpel voor elkaar te krijgen, het heeft wat voeten in de aarde gehad: informeren receptie, verwijzen naar ander bureau, tel. naar tuinonderhoud, door hoofdingang naar buiten, ingang via zijkant, tegengehouden door verbaasde security (geen fietsen hier!), uitleg door mij in het Spaans, telefoontjes naar hotel, toelating, naar tuin met zwembad, contact barman, tel. naar tuinonderhoud, tuinman die uiteindelijk waterslang koppelde, oef ! Ik tevreden, fiets proper. Een verhaal op zich. Bekijk alom ! Zoveel te groter de systemen, zoveel te meer poespas.
Bergaf ok, maar bergop !? ;-)
Het hotelcomplex in Santiago de Cuba, voor 1 keer wat meer luxe na zo'n lange reis.
Open van 8u - 22u, doorlopend van maandag tot zaterdag, we mogen nog niet klagen in Belgie !
Een straathapje voor 0.7 euro. De geroosterde kip (herken je het?) was ok maar de geprepareerde bananen waren niet te eten. Tussen haakjes, ik ben van heel de reis niet ziek geweest.
De katedraal van Santiago de Cuba en een pleintje.
Mijn schaakverleden komt terug. Een parkje aan de katedraal en
schakende mensen. Een schaakleraar (gaf les aan kinderen) nodigde mij
uit voor 2 partijtjes. 1x met zwart: Rudi (Indemans, Vernimmen), vraag me
niet met welke opening. Hij speelde vrij overmoedig. Ik had veel meer
bedenktijd nodig, bleeg rustig en had er veel plezier in. 0-1. De man
geraakte wat gefrustreerd vooral met al de omstaanders, faam, weet je wel. Wit ditmaal met koningsgambiet, een redelijk
foute opening maar het was in nagedachtenis van mijn vader die dit
vroeger wel eens speelde. Het pionoffer bleek niet afdoende te zijn maar
ik had het kunnen forceren in remise. Ben nog verder in gesprek geraakt
met de man die een voethandicap bleek te hebbem maar geen geld voor
speciale orthopedische schoenen. Hij liep daarom met een kruk. Leven kan
wreed zijn ! Ik heb hem een interview afgenomen voornamelijk over zijn
schaakwereld: volgt.
Zijn trofee als leraar.
Mijn fiets geraakte niet in het vliegtuig wegens te klein. Met deze antieke typemachine werd mijn fiets voor een volgende vlucht geboekt. Hopelijk kan ik hem seffens afhalen !?
Een
soortgelijk toestel is vorig jaar tijdens dezelfde vlucht neergestort
met 75 doden als gevolg. Het leven is zoals ik al zei een dominospel.
Nuchtere persoon als ik ben gebruikte ik natuurlijk eerder kansberekening waardoor
ik me erg gerust voelde. Eeen propellertoestel dat af en toe flink
bewoog tjidens turbulenties.
Mijn Casa Particular in Havanna. Huizen met een kluwen van kamertjes en
gangetjes waar mensen erg dicht bijeen wonen met weinig privacy, veel buurtgeluid. Ik
ontbijtte in een piepklein kamertje waar de gastvrouw haar eigen initiem
wereldje vorm gaf. Dit viel mij op: allerlei geschenkjes, souveniertjes
verzameld met dan ook een poster die duidde op een verlangen naar
schoonheid en ruimte. Mooi en apart om te zien. Het ontbijt in deze
miniwereld was heerlijk uitgebreid.
Een parkje in Havanna waar jongens baseball speelden zonder stick maar met hun armen. Alles kan leuk zijn als je maar wil !
